Spondylodiscitis – niebezpieczna choroba mylona z rwą kulszową

Spondylodiscitis to stan zapalny, który obejmuje krążki międzykręgowe (dyski) oraz przyległe do nich kręgi. Nazwa spondylodiscitis pochodzi od greckich słów „spondylos”, co oznacza kręg, i „discus”, co oznacza dysk. Dodanie do tego określenia końcówki „-itis” wskazuje na stan zapalny.

W większości przypadków spondylodiscitis wywoływany jest przez infekcje bakteryjne (chociaż w rzadkich przypadkach może być również wywołany przez grzyby). Bakterie dostają się zwykle do kręgosłupa przez krew, najczęściej z zakażonego miejsca w innym obszarze ciała. Możliwe są również infekcje bezpośrednie powstałe w wyniku operacji kręgosłupa, inwazyjnej procedury medycznej (np. nakłucie lędźwiowe) lub przez otwarte rany.

W przypadku spondylodiscitis stan zapalny zaczyna się zazwyczaj w dysku międzykręgowym, pełniącym funkcję amortyzatora między kręgami. Z czasem, gdy infekcja postępuje, może zacząć niszczyć dysk i sąsiadujące kręgi, co prowadzi do ich osłabienia i zwiększa ryzyko powstania samoistnych złamań. Istnieje prawdopodobieństwo, że stan zapalny rozprzestrzeni się na otaczające tkanki, m.in. rdzeń kręgowy i spowoduje poważne powikłania neurologiczne.

Spondylodiscitis jest chorobą stosunkowo rzadką, ale liczba zachorowań wzrasta, prawdopodobnie ze względu na rosnący odsetek inwazyjnych procedur medycznych. Ze względu na trudności diagnostyczne oraz złożoność procesu leczenia, zaleca się uwzględnianie tej możliwości przy problemach w rozpoznaniu przyczyn przewlekłych dolegliwości kręgosłupa.

Objawy spondylodiscitis mogą być mylące, co utrudnia wczesne wykrycie choroby. Coraz więcej osób prowadzi siedzący tryb życia, wpływający na powszechność występowania dolegliwości ze strony kręgosłupa, dlatego też początkowe symptomy często mylone są z bólem wynikającym z bardziej prozaicznych przyczyn. Należy zaznaczyć, że ból związany ze spondylodiscitis ma charakter przewlekły i zwykle nasila się podczas ruchu.

Inne objawy pojawiają się wraz z rozwojem stanu zapalnego. U pacjentów obserwuje się zwykle:

• stan podgorączkowy lub gorączkę,
• utratę masy ciała,
• ogólne osłabienie,
• objawy neurologiczne (zaburzenia czucia lub ruchu, jeśli zapalenie rozprzestrzeni się na rdzeń kręgowy).

W wielu przypadkach, objawy są jednak subtelne i mogą rozwijać się powoli, co dodatkowo utrudnia prawidłowe i szybkie rozpoznanie przypadłości.

Spondylodiscitis może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego konieczne jest prawidłowe zdiagnozowanie i rozpoczęcie skutecznego leczenia.

Z powodu stanu zapalnego i rozprzestrzeniającego się zakażenia struktura kręgów i krążków międzykręgowych w wielu przypadkach zostaje uszkodzona, co skutkuje destabilizacją kręgosłupa i zwiększonym ryzykiem złamań. Spondylodiscitis może spowodować również deformację kręgosłupa i poważne wady postawy.

Jednym z najgroźniejszych powikłań jest rozprzestrzenianie się zakażenia na rdzeń kręgowy, ponieważ wiąże się ono z ryzykiem wystąpienia zapalenia opon mózgowych lub nawet zapalenia mózgu. Dodatkowo, tak silne stany chorobowe mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta i doprowadzić do trwałych uszkodzeń neurologicznych.

Dokładna diagnoza spondylodiscitis jest kluczem do skutecznego leczenia. Spondylodiscitis jest chorobą trudną do wykrycia na podstawie samych objawów klinicznych, dlatego kluczową rolę w procesie diagnostycznym odgrywa rezonans magnetyczny.

Rezonans magnetyczny (MRI) pozwala na szczegółowe zobrazowanie kręgosłupa i otaczających go tkanek. Precyzyjny obraz umożliwia rozpoznanie stanu zapalnego, uszkodzenia kręgów i krążków międzykręgowych, a także wczesnych zmian związanych z rozprzestrzenianiem się zakażenia.

Ogromną zaletą badania MRI jest to, że nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego, tylko pole magnetyczne i fale radiowe, dlatego jest nieinwazyjnym i bezpiecznym narzędziem diagnostycznym.

Leczenie spondylodiscitis zależy od stopnia zaawansowania choroby i ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Podstawowym celem jest wygaszenie infekcji i zapobieganie dalszemu rozprzestrzenianiu się stanu zapalnego.

W większości przypadków pierwszym krokiem jest długotrwałe leczenie antybiotykami, które trwa zazwyczaj od 6 do 12 tygodni. Antybiotyki mogą być podawane doustnie lub przez iniekcje, w zależności od ciężkości infekcji.

W niektórych przypadkach może być konieczna interwencja chirurgiczna, zwłaszcza jeśli istnieje zagrożenie dla stabilności kręgosłupa, występują poważne objawy neurologiczne, lub jeśli leczenie antybiotykami nie jest skuteczne. Operacja może obejmować usunięcie zainfekowanych tkanek, stabilizację kręgosłupa za pomocą metalowych implantów, a w niektórych przypadkach również przeszczepienie kości.

Ważnym elementem leczenia jest również rehabilitacja, która ma na celu zwiększenie siły i mobilności pacjenta, poprawę ogólnego stanu zdrowia i zapobieganie dalszym problemom z kręgosłupem.