Wskazania do wykonywania badań i rozpoczęcia leczenia

• wady rozwojowe OUN (ośrodkowego układu nerwowego)
• zmiany nowotworowe i guzy mózgu, rdzenia kręgowego i kanału kręgowego
• choroby demielinizacyjne (np. diagnostyka stwardnienia rozsianego – SM)
• diagnostyka zmian niedokrwiennych mózgu i rdzenia kręgowego (udarowych), zwłaszcza we wczesnym okresie (pierwszej doby), kiedy zmiany te nie uwidaczniają się w tomografii komputerowej
• choroby zwyrodnieniowe i degeneracyjne (np. w choroba Alzheimera)
• schorzenia zapalne OUN: wirusowe, bakteryjne, grzybicze i pasożytnicze
• anomalie i wady naczyń mózgowych – tętniaki, malformacje naczyniowe – (angio-MR)
• diagnostyka obrazowa przysadki mózgowej
• obrazowanie oczodołów i struktur wewnątrzoczodołowych

Jedyna metoda pozwalająca na bezpośrednie uwidocznienie i ocenę struktury rdzenia kręgowego – badanie z wyboru w przypadku podejrzenia patologii rdzenia.

Metoda z wyboru przy kwalifikacji chorych do zabiegu operacyjnego z powodu zmian zwyrodnieniowych (tzw. dyskopatii) oraz w monitorowaniu i ocenie skuteczności leczenia operacyjnego.

Szczegółowe wskazania:

• choroba zwyrodnieniowa
• urazy
• nowotwory
• zakażenia
• odmiany i wady rozwojowe
• malformacje naczyniowe
• zmiany demielinizacyjne, naczyniopochodne rdzenia kręgowego
• patologie szpiku kostnego

Doskonała metoda badania stawów – umożliwia ocenę wszystkich elementów stawu: więzadeł i ścięgien, łąkotek stawów kolanowych, obrąbka stawowego w stawie ramiennym, chrząstki stawowej, struktur kostnych, mięśni, obecności płynu w jamie stawowej.

Szczegółowe wskazania:

• zmiany pourazowe, zapalne
• ocena zaawansowania zmian nowotworowych (stopnia złośliwości guza oraz określenie rozległości nacieku)

• weryfikacja niejednoznacznego obrazu w tomografii komputerowej
• gdy wykonanie badania tomograficznego jest niewskazane, np. alergia na środki kontrastowe lub u pacjentów, którzy otrzymali duże dawki promieniowania jonizującego.
• rozsiane, ogniskowe zmiany w wątrobie i innych narządach miąższowych procesy rozrostowe pierwotne i wtórne
• nerka po transplantacji
• kamica dróg żółciowych
• zmiany ogniskowe nadnerczy
• guzy jelita grubego (esicy, odbytnicy)
• inne procesy zapalne i nowotworowe miednicy małej

• diagnostyka tętniaków oraz malformacji tętniczo żylnych
• badania przesiewowe w diagnostyce wad naczyń mózgowych

• badanie z wyboru w screeningu pacjentek nosicielek genu BRCA1, BRCA2
• badanie przedoperacyjne dla wykluczenia wieloogniskowego procesu npl
• przerzut bez ogniska pierwotnego
• różnicowanie pomiędzy blizną popromienną a rakiem
• ocena po operacjach oszczędzających
• ocena po wszczepianiu implantów

• ocena kątów mostów móżdżkowych, przewodów
  słuchowych wewnętrznych oraz struktur ucha wewnętrznego
• badanie w celu weryfikacji zmian opisanych w badaniu TK u pacjentów u których podejrzewamy perlaka ucha zewnętrznego, środkowego lub wewnętrznego
• podejrzenie wznowy perlaka

• ocena charakteru/podejrzenia guza w obrębie jamy ustanej, części nosowej, ustnej i krtaniowej gardła oraz ślinianek
• ocena wielkości/lokalizacji pokontrastowego wszystkich grup węzłów chłonnych szyi
• podejrzenie szerzenia się procesu nowotworowego drogami nerwowymi oraz przejście nacieku przez podstawę czaszki

• ocena rozległości nacieku w jamie nosowej/zatokach obocznych nosa
• podejrzenie powikłań stanów zapalnych

• podejrzenie guza oczodołu
• podejrzenie zmian w przebiegu chorób o podłożu autoimmunologicznym
• podejrzenie powikłań infekcji

Badanie MR może być stosowane w ocenie wielkości i morfologii prawej i lewej komory serca, czynności skurczowo-rozkurczowej oraz do określenia charakteru zmian śródściennych w celu ustalenia etiologii zaburzeń czynności skurczowo-rozkurczowej lewej komory. Grupa robocza zauważa potencjalną przydatność technik spektroskopowych w uzyskaniu informacji o metabolizmie mięśnia sercowego u osób z niewydolnością serca.

Badanie MR może być stosowane w wykrywaniu anomalii naczyniowych i tętniaków oraz w sprawdzaniu drożności tętnic wieńcowych. W wyspecjalizowanych ośrodkach badanie MR może być wyjątkowo używane do diagnostyki pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową bez narażania ich na promieniowanie jonizujące czy jodowy środek cieniujący.

Łączne stosowanie MR w badaniu perfuzji w obciążeniu, czynności lewej komory oraz opóźnionego wzmocnienia kontrastowego po podaniu środka zawierającego gadolin pozwala na wykorzystanie tej metody jako wyjściowej w diagnostyce:

• pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, ze zmianami w spoczynkowym badaniu EKG lub
  niezdolnych do wykonania próby wysiłkowej,
• lokalizacji zmian u pacjentów z chorobą głównych naczyń wieńcowych będących
  potencjalnymi kandydatami do procedur interwencyjnych,
• identyfikacji odpowiednich kandydatów do procedur interwencyjnych.

Ocena ruchomości ściany lewej komory po małych dawkach dobutaminy u chorych ze spoczynkową akinezą segmentów lewej komory jest przydatna w identyfikacji pacjentów, u których może dojść do poprawy czynności skurczowej po rewaskularyzacji.
Grupa robocza zauważa potencjalną przydatność technik spektroskopowych w ocenie wczesnych objawów zmian niedokrwiennych, które mogą, lecz nie muszą, być uwidocznione za pomocą innych współcześnie stosowanych metod obrazowych.

Badanie MR opóźnionego wzmocnienia kontrastowego może być wykorzystywane w określeniu lokalizacji i rozmiarów martwicy mięśnia sercowego u osób z podejrzeniem przewlekłej lub ostrej choroby niedokrwiennej serca.

MR może być stosowany u pacjentów zaburzeniami czynności lewej komory, jej hipertrofią lub z podejrzeniem innych postaci uszkodzenia mięśnia sercowego niezwiązanych z jego niedokrwieniem. Gdy nie ma pewności rozpoznania, można rozważyć wykonie badania MR w celu określenia etiologii zaburzeń czynności lewej komory u pacjentów z niewydolnością serca obejmujących:

• ocenę kardiomiopatii rozstrzeniowej przy prawidłowych tętnicach wieńcowych,
• pacjentów ze zwiększonymi stężeniami enzymów sercowych bez widocznych zwężeń tętnic w badaniu naczyniowym,
• chorych z podejrzeniem amyloidozy lub innej choroby naciekowej,
• kardiomiopatię przerostową,
• arytmogenną dysplazję prawej komory,
• omdlenia lub komorowe zaburzenia rytmu.

Badanie MR może być wykorzystywane u pacjentów z wadami zastawkowymi wymagających oceny zaawansowania stenozy, niedomykalności i fali zwrotnej, zmian okołozastawkowych, przyzastawkowych powikłań infekcji lub chorób wokół protez. MR może być stosowany w monitorowaniu objętości lewej komory i jej masy u pacjentów z zaburzoną czynnością zastawek.

Badanie MR może być wykorzystywane w ocenie klinicznej nieprawidłowych zmian ogniskowych w obrębie serca lub położonych przysercowo oraz określeniu ich charakteru w różnicowaniu procesów rozrostowych i skrzeplin.

Badanie MR może być wykorzystywane w nieinwazyjnej diagnostyce pacjentów z podejrzeniem chorób osierdzia. Badanie MR pozwala na ocenę morfologiczną i czynnościową osierdzia oraz fizjologicznych konsekwencji ograniczenia czynności osierdzia.

Badanie MR może być wykorzystywane w ocenie budowy i czynności serca, przepływu krwi, nieprawidłowych połączeń naczyniowych u chorych z prostymi i złożonymi wadami wrodzonymi serca. Badanie MR może być stosowane do wykrycia i określenia typu wady wrodzonej, oceny ilościowej przecieków w obrębie serca czy przepływu przez nieprawidłowe zewnątrzsercowe połączenia naczyniowe, w ocenie aorty, a także określaniu wpływu wady na morfologię i czynność przedsionków i komór serca.

Badanie MR z podaniem paramagnetycznego środka kontrastowego zawierającego gadolin może być wykorzystywane u chorych z podejrzeniem zatorowości płucnej, u których wyniki innych badań były niejednoznaczne lub u których były przeciwwskazania do podania jodowych środków cieniujących czy naświetlania ich promieniowaniem jonizującym. Grupa robocza stwierdza, że dane w piśmiennictwie nie są wystarczające do sformułowania zalecenia co do miejsca badania MR z podaniem paramagnetycznego środka kontrastowego zawierającego gadolin w ścieżce diagnostycznej zatorowości płucnej.

Badanie MR może być wykorzystywane w ocenie morfologii i czynności lewego przedsionka u pacjentów z migotaniem przedsionków. Grupa robocza zauważa, że doskonalone techniki opóźnionego wzmocnienia kontrastowego mogą być przydatne w diagnostyce zwłóknień w ścianie lewego przedsionka lub struktur do niego przylegających. Stwierdzenie, czy MR jest skuteczną i wiarygodną metodą diagnostyki skrzeplin w lewym uszku, wymaga standaryzacji protokołów i dalszych prac.
Badanie MR jest zalecane w ocenie anatomii żył płucnych przed zabiegami elektrofizjologicznymi lub po zabiegach bez narażania pacjenta na działanie promieniowania jonizującego.

Zalecenia dotyczące wykorzystania badania MR w diagnostyce tętnic obwodowych są zgodne z obowiązującymi wytycznymi i kryteriami stosowania.

Badanie MR w diagnostyce tętnic obwodowych:

• jest zalecane w określeniu lokalizacji i stopnia zwężenia tętnicy obwodowej (klasa zaleceń I, poziom dowodów A),
• powinno być wykonywane z podaniem paramagnetycznego środka kontrastowego zawierającego gadolin (I/B),
• jest przydatne w identyfikowaniu kandydatów do interwencji endowaskularnej wśród pacjentów z chorobami tętnic obwodowych kończyn dolnych (I/A).

Wykonanie badania MR kończyn dolnych można rozważyć:

• u pacjentów z chorobami tętnic obwodowych kończyn dolnych w celu identyfikacji kandydatów do chirurgicznego zabiegu pomostowania i wyboru miejsca zespolenia (II/B),
• u pacjentów z chorobami tętnic obwodowych kończyn dolnych w monitorowaniu po zabiegach rewaskularyzacyjnych (endowaskularnych lub chirurgicznym zabiegu pomostowania) (II/B).

Badanie naczyniowe MR kończyn dolnych jest odpowiednie dla pacjentów z chromaniem przestankowym

Badanie MR może być wykorzystywane w określeniu lokalizacji, zakresu i stopnia zwężenia tętnicy szyjnej.

Badanie MR może być wykorzystywane w określeniu lokalizacji, zakresu tętniaków aorty, nadżerek, owrzodzeń, rozwarstwienia, w ocenie pooperacyjnej aorty i struktur sąsiednich oraz w pomiarach przepływu i zmian zależnych od czynności serca.

Badanie MR może być wykorzystywane w ocenie zwężenia tętnicy nerkowej i określeniu ilościowym przepływu nerkowego.

Multiparametryczne badanie rezonansemmagnetycznym prostaty najczęściej wykonywane jest u mężczyzn po 45 r.ż., celem zlokalizowania nieprawidłowych ognisk oraz ustalenia czy ewentualne zmiany nowotworowe są ograniczone do gruczołu krokowego.

Na podstawie badania mpMRI można rozpoznać 93% istotnych klinicznie nowotworów, a w tradycyjnej biopsji na podstawie obrazu USG (TRUS) jest to możliwe tylko w 48%.*

W multiparametrycznym badaniu MR (mpMRI) możliwe jest wykrycie raka o średnim i wysokim stopniu zaawansowania, już o objętości od 0,5cm3 (0,5 ml), w zależności od lokalizacji i charakteru tkanki w obrębie i w otoczeniu stwierdzonych zmian.
Badanie mpMRI jest badaniem nieinwazyjnym, bezbolesnym i bezpiecznym. Nie wymaga specjalnego przygotowania, nie używa się tu sondy doodbytniczej, a Pacjent nie musi się nawet rozbierać.

Regularne badania pozwalają na wykrycie choroby we wczesnym stadium i dzięki temu zwiększają szanse na skuteczne leczenie.

• w diagnostyce niejednoznacznych zmian (jako metoda uzupełniająca i rozstrzygająca).Dotyczy pacjentek z rozsianymi zmianami w obu piersiach, trudnych do zróżnicowania w oparciu o obrazy MMG/USG.
• w poszukiwaniu ogniska pierwotnego przy rozsiewie choroby nowotworowej niewiadomego pochodzenia. Dotyczy to głównie przerzutów do dołów pachowych, przy ujemnym wyniku badania mammograficznego i ultrasonograficznego.
• niezastąpiony w ocenie ewentualnego procesu wieloogniskowego, zwłaszcza przed planową operacją oszczędzającą.
• w monitorowaniu pacjentek onkologicznych po przebytym leczeniu, zarówno radykalnym, jak i oszczędzającym, pozwala na wykrycie kilkumilimetrowych ognisk wznowy miejscowej, często nieuchwytnych w badaniu USG.
• w ocenie implantów u pacjentek po operacjach plastycznych oraz po rekonstrukcjach piersi, po wcześniejszej mastektomii, zarówno leczniczej, jak i profilaktycznej. Umożliwia dokładną ocenę okolicy operowanej, również za protezą, co jest szczególnie ważne przy weryfikacji ognisk ewentualnej wznowy miejscowej procesu nowotworowego (npl).

W przypadku poniżej wskazanych dolegliwości, można rozważyć skierowanie swojego Pacjenta na badanie rezonansem magnetycznym:

• przewlekły, długotrwały ból kręgosłupa w różnych jego odcinkach: szyjny, piersiowy, lędźwiowy
• czasowy niedowład jednej lub obu kończyn, mrowienie lub drętwienie nóg
• wszelkie urazy komunikacyjne oraz te będące wynikiem aktywności sportowej
•  ból pleców, któremu towarzyszy narastająca gorączka i niedowład kończyn
• migrena, zawroty głowy
• bóle oczu, pogarszający się wzrok
• drętwienie karku
• dolegliwości brzuszne – będące wynikiem promieniowania bólu z kręgosłupa lędźwiowego